cała filmowa trylogia Kieślowskiego ma nawiązywać do wielkich haseł rewolucji fr. Każdy z trzech filmów ma ukazywać szerokie spojrzenie autora na poszczególne z tych wartości. Jednak po obejrzeniu Trzech Kolorów myślę sobie iż tak naprawdę w każdej z tych części dostrzec można odniesienie do wszystkich tych wartości. Fenomen Kieślowsiego tkwi w jego prawdodążności, do niepohamowanej chęci przedstawiania świata i człowieka takim jakim jest w rzeczywistości. Jak więc nakręcić można niemalże fabularne dokumenty o życiu w każdym z nich zwracając uwagę na inne wartości a pozostałe pomijając. Myślę że nie warto rozpatrywać każdej części w odniesieniu do poszczególnych wartości. Według mnie film należy bardziej odebrać jako prawdziwy dokument o życiu, takim życiu jakie jest na prawdę. Świat to nie apogeum eskalacji beznadziei, brutalności, seksizmu, antysemityzmu i innych pseudo-wartości, z drugiej strony nie jest też tak wyidealizowany jak to przedstawiają komedie romantyczne czy brazylijskie telenowele. Ja plasuję go gdzieś pośrodku bo dokładnie jest taki jak pokazał go Kieślowski. To nie trylogia o wolności, równości i braterstwie. To dokument o wszystkich aspektach życia w którym tak naprawdę dobro ciągle miesza się ze złem jednak nigdy nasilenie któregokolwiek z nich nie popada w skajności.

Jedni się pewnie zgodzą inni nie ale opinia na temat filmów Kieślowskiego zawsze była i będzie podzielona